Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Grafiti:Η απαγορευμένη Τέχνη

ΓΚΡΑΦΙΤΙ:Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΤΕΧΝΗ(ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ,ΣΩΣΤΑ)

Γιατί τέτοια αντιπαράθεση για αυτού του είδους την τέχνη??Βρισκόμαστε σε μια εποχή και κοινωνία που θεωρείται προοδευτική και ανοιχτή σε νέες ιδέες και οράματα...Αξιοπερίεργη αποτελεί η αντίδραση από κατοίκους και περαστικούς όταν αντικρύζουν "βανδαλισμούς"όπως τα αποκαλούν...Δηλαδή έλεος ρε γαμώτο..Ζούμε στην Αθήνα που ελάχιστες περιοχές ευνοούνται όσον αφορά τον οικοδομικό οργασμό που πλήττει μεγάλο μέρος της..Γιατί δεχόμαστε τον ωχαδερφισμό του Έλληνα όταν πετάει τη σακούλα και το κουτάκι του αναψυκτικού,λες και είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό αλλά δεν χάνουμε ευκαιρία να καταγγείλουμε τους καλλιτέχνες του δρόμου που προσφέρουν καλαισθησία και ομορφιά σ'αυτή την άχαρη και επιθετική πόλη που ζούμε...αντί να τους ευχαριστούμε που περπατάμε στο δρόμο και το μάτι μας βλέπει και άλλο χρώμα εκτός από το γκρι,που πας να πάρεις τον Προαστιακό και δεν ξέρω και γω που αλλού και μέσα στα προβλήματά σου σκας και ένα χαμογελάκι και ίσως φτιάχνει έστω και στοιχειωδώς η μέρα σου..ξέρετε τι κάνουμε??Καλούμε μπογιατζήδες και την περίφημη ΕΛ.ΑΣ. (να κάνει τί στο κάτω-κάτω?)για να εξαφανίσει αυτά τα "εκτρώματα", διότι "καταστρέφεται δημόσια περιουσία"και είναι "προκλητικά"....Μα είναι αδιανόητο..βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας...Ξυπνήστε!!!Το γκράφιτι(ή αλλιώς γκραφίτι)είναι μια μορφή διαμαρτυρίας..Ξεκίνησε επίσημα τη δεκαετία του 70 στο Μπρονξ της Αμερικής και πρωτοπόρος ήταν ένας Έλληνας ονόματι Δημήτρης που υπέγραφε με το ψευδόνυμο "Taki 183".Ο «Taki 183», όπως ήταν η ακριβής υπογραφή του, ήταν -τότε- ένας 17χρονος νεαρός που ζούσε µε την οικογένειά του στο Washington Heights. Το σπίτι του ήταν στην 183η οδό, απ’ όπου προήλθε το δεύτερο συστατικό της υπογραφής του. Όσο για το πρώτο συστατικό, οι Ελληνοαµερικανοί -και µόνο!- καταλάβαιναν ότι αναφερόταν σε κάποιον... Τάκη. Για την ακρίβεια, Δηµητράκη. Η Ιστορία δεν κατέγραψε το επίθετό του. Πράγµα επίφοβο, άλλωστε, για εµπλοκές µε το νόµο. Οι New York Times, ωστόσο, σε ένα άρθρο που δηµοσίευσαν τον Ιούλιο του 1971, κατέγραψαν κάποια λίγα στοιχεία από τη ζωή του. Η δουλειά του, ως µεταφορέας εντύπων, του επέτρεπε να διασχίζει την πόλη και να µετακινείται µε το µετρό. Άρχισε, λοιπόν, να γράφει το όνοµά του σε τοίχους της πόλης και σε βαγόνια των συρµών της. Έτσι, η υπογραφή του «συναντούσε» τους επιβάτες που περίµεναν στις αποβάθρες των υπόγειων σταθµών και... υποδεχόταν όσους διαβάτες περνούσαν από τα δικά του «ληµέρια» στους δρόµους.

4 σχόλια:

Morpheus είπε...

Συμφωνώ μαζί σου .
Και προσωπικά πιστεύω ότι η τέχνη δεν βρίσκεται στα μέγαρα και δεν πουλιέται αλλά ζει στο δρόμο και μόνο τότε αξίζει. Μου αρέσουν τα έργα του Banksy επίσης...

DTR είπε...

Συμφωνώ αλλά this is Greece. Όταν προσπαθήσει ο καθένας να "διορθώσει" τον ευατό του και όχι τους άλλους τότε ίσως κάνουμε κάποια βήματα μπροστά.

Jay C είπε...

Καλημερα σου. Χαιρομαι ειλικρινα που βλεπω το post σου για τα graffiti. Ειμαι writer απο τα 13 μου, στην Ελλαδα συνηθως ζωγραφιζω μονο τα καλοκαιρια που ειμαι εκει, αλλα ηθελα να σου πω πως ενταξυ δεν ειναι κακο μερικοι ανθρωποι να ειναι κατα, το θεμα ειναι πως στην Ελλαδα απλα δεν κανουν τιποτα για αυτους τους καλλιτεχνες. Μενω στο Λονδινο χρονια, παρολο που ειναι η πιο καμεροφυλουμενη πολη τησ Ευρωπης,graffiti γινονται. Ο δημος διογρανωνει εκθεσης, δινει καποια μερη μονο γιαυτον τον σκοπο, ετσι καλλιεργητε η τεχνη.. Απλα δεν πρεπει να αποκλυουμε κατι που δεν μας αρεσει εμας προσωπικα.

vortex είπε...

poli endiaferon afto me ton "taki 183" den to iksera...prosopika den asxoloume me to grafitty alla i apopsi mou ine oti oi grafitades oxi mono den tha eprepe na epikrinonte alla tha eprepe na plirononte gia na xromatizoun tin griza zoi mas kai kiriws tous toixous ton sxolikon ktirion pou to xoun megaliteri anagi alla oxi mono...grafitty: art or crime??? art dagoto